Ik ben erg blij met het feit dat ik een basisinkomen heb en niet voor de kost hoef te schrijven op door ideologie, geborneerdheid, rancune of wat ook gecensureerde weblogs.
Wat hebben David van Reybrouck en Thierry Baudet met elkaar gemeen? Ze waren onlangs allebei te zien op de Belgische VRT en ze werden na afloop door het andere kamp op social media uitgejouwd, op basis van uit hun verband gerukte citaten.
Van Reybrouck (bekend van zijn boek over de Congo) heeft in een essay geopperd dat er een ‘zelfmoordlijn voor zelfmoordterroristen’ zou moeten komen, zoals die ook bestaat voor ‘gewone’ suïcide. Hij kreeg meteen de volle laag en werd verweten dat hij de media het zwijgen wilde opleggen of de islam ‘in een beter daglicht’ wilde stellen. Maar daar ging het hem helemaal niet om. De beste man probeerde gewoon zijn steentje bij te dragen aan een van de belangrijkste problemen die ons continent teisteren: terroristische aanslagen (en alles eromheen). Nu denk ik zelf ook dat het een vrij onnozel idee is, maar dan kan ik dat gewoon negeren. Hij zegt namelijk ook zinvolle dingen. Het ging hem erom dat de media goed moeten nadenken over de manier waarom ze terroristische aanslagen brengen, omdat de manier van berichten invloed kan hebben op copycats, die de aanslagen na-apen. Wanneer psychologische studies aantonen dat dit een rol speelt, is het alleen maar goed dat hij dit aan de kaak stelt.
Baudet werd in een andere uitzending als vrouwonvriendelijke ’terug naar de haard’-malloot geframed. In het interview zei hij expliciet dat hij voor gelijke kansen voor mannen en vrouwen is én vóór meer vaderschapsverlof. Joop allitereerde direct ‘Baudet bazelt’ en op Facebook werd hij door het slijk gehaald. Terwijl hij gewoon oprecht een bijdrage levert aan het dilemma overheidsbetutteling versus emancipatie.
Stellingenoorlog
Het voelt niet goed om de woorden ‘het andere kamp’ te schrijven, maar dat is wel de indruk die ik vanaf mijn veilige afstand krijg van de polarisering in de Lage Landen. Publieke personen worden consequent ingedeeld in links en rechts, en – erger nog – wie aan die categorisering wil ontkomen is niet langer een verlichte intellectueel die boven de waan van de dag staat, maar wordt des te harder uitgerangeerd als hypocriet en ‘landverrader’.
Probeert u het zelf maar eens. Steek de volgende namen in het laadje ‘links’, ‘rechts’ of ‘uitgerangeerd’: Joost Niemoller, Francisco van Jole, Ebru Umar, Wierd Duk, Stella Bergsma, Sylvana Simons, Rutger Bregman, Geert Wilders, Sylvain Epimenco, Bas Heijne, Tijs van de Brink, Theodor Holman, Jan Dijkgraaf, Anja Meulenbelt, Ashin Ellian, Erik van Muiswinkel, Gloria Wekker, Leon de Winter, Arthur van Amerongen. Makkelijk zat.
Maar deze binaire versimpeling is zoals bekend de vijand van de nuance. Ik ben de ontintellectualiseerde stellingenoorlog tussen ‘links’ en ‘rechts’ zat. De onderwerpen waar het eigenlijk over gaat zijn daarvoor te complex en in het heetst van de strijd roept iedereen wel eens iets zots. Dat dit vervolgens als clickbait wordt uitgelicht, in plaats van hun meer verstandige bijdragen, is, zou ik hebben geroepen in een land waarin lange zinnen nog worden gewaardeerd, een symptoom van de teloorgang van ons collectieve intellect.
- Om de fragmenten (gratis) terug te kijken heeft u een account nodig op de website van de VRT.