Van de Algemene Beschouwingen herinnert men zich over een paar maanden alleen pleur-op-gate. Rutte had natuurlijk groot gelijk: je moet als minister-president ook je primatengevoel openbaar onder woorden kunnen brengen. Je kunt je bepantseren en overal ‘professioneel’ op reageren, maar er is een zacht plekje op je onderbuik dat je nooit helemaal kunt bedekken. Populisme trapt daar altijd genadeloos met een harde laars tegenaan.
Omdat ik niet permanent deel uitmaak van de Nederlandse samenleving kan ik de onvrede of verruwing, die zich daarin volgens diverse deskundigen heeft gemanifesteerd, niet nachvollziehen. Wanneer ik in Nederland verblijf, zoals tijdens deze zonovergoten laatste week van september, vermaak ik me altijd prima. Ik leer mijn dochter dat ze de wandelaars op het pad mag begroeten. Ik maak een praatje met de blonde kassajuffrouw. Van verruwing is geen sprake in het bezadigde Brabantse land.
Afgelopen zaterdag was ik in Kinderdijk molens kijken. Wat is het toch eigenlijk een mooi land, dat Nederland. De molenaar legde bedaard uit dat de waterschappen geen inmenging wensen en hij met zijn perfect onderhouden antieke molen niet zomaar mag malen. Japanners, Indiërs en Chinesen schuifelden geroutineerd over de dijken, er werd ijs verkocht voor een zacht prijsje. In het museum kregen we Engelse uitleg over de oorsprong van de naam Kinderdijk (kinderarbeid? een kinderrijke dijkgraaf?)
“We hebben het Engels allemaal begrepen” riep een blonde mevrouw na afloop van de presentatie.
– “Weet je wat? Dan laat ik het Nederlands achterwege.”
Alle aanwezigen knikten instemmend. De elektrische gemalen stonden overigens stil en de Lek stroomde veilig langs de opgehoogde dijken. Van verruwing is geen sprake in het Hollandse land.
TPO-fee Annabel Nanninga en TPO-coryfee Bertje Brussen waren razend.
Gisteren vond de ieder1-mars plaats voor tolerantie en diversiteit. Duizenden mensen marcheerden met gekleurde ballonnen door Amsterdam. Begrijp me niet verkeerd: diversiteit is geweldig maar van zo’n mars wordt de samenleving echt niet bonter. Het lijkt me vooral een zelfbevestiging van conservatief linkse babyboomers die de mantra van cultureel relativisme braaf nablèren. En de gezonde cynici schudden het hoofd. Een interviewer van powned kreeg een uitgestoken tong voor de camera. Ieder1, maar jullie niet. TPO-fee Annabel Nanninga en TPO-coryfee Bertje Brussen waren razend. De sfeer is grimmig in medialand.
Wat mij stoort is het verheven gebaar waarmee dit soort intenties worden uitgedragen, de walm van vooringenomenheid en de ongereflecteerde verheerlijking van diversiteit tout court. Laat ik het heel eenvoudig zeggen: in een land dat pretendeert verlicht te zijn moet er over de ‘cultuur’, pardon de ‘culturen’ permanent kritisch worden nagedacht, zónder dat een ‘cultuur’ een joker kan uitspelen die haar ervan bevrijdt kritisch en onverdoofd gefileerd te worden. Multiculturele diversiteit heeft alleen kans als er zo’n niets ontziend kritisch gesprek is. Permanent. En bijgevolg culturen net zo snel als de tijdgeest kunnen veranderen.
Fleurop en pleurop zaten in een bootje
Pleurop nam de riemen en hij roeide als een gek
“Zie je het dan niet, ons bootje dat is lek”
maar Fleurop zat te deugen, lekker in haar blootje.