Sottise voor Gerrit Komrij, versie 1.0

Poëzie maken van de kakelende weerbarstigheden
waartussen we naakt geboren zijn
de vleugelslag van de ongenaakbare tijd
laten weerklinken in een ruwe woordendeken

De trillingen tussen de mensen haarfijn
met scherpe, heerlijk geurende zuren
etsen in het vlakke groene Calvinisme
achter de ongenaakbare dijken

met grof geschut en bliksemse moed
de vos uit de Achterhoek
“ik rijm erg rot”
heerlijk, mijn tenen raken uit de krul

de wereld moet naar dichters’ woorden heten
niet naar het keuvelen en de leut
naar de woorden von Gerrit bijvoorbeeld
naar Villa Pauca waar cynisch fruit
niet gaat rotten voor de nazomer