Welkom bij onze wekelijkse gedichtencursus. Deze keer gaan we uit van een zwaar poëticaal prul dat ik ooit schreef. De kunst is om het tot leven te wekken door de woorden de ruimte te geven of te snoeien, oftewel door horticultuur te bedrijven.
het raster dat ook deze regels draagt
mengt blindheid in jullie blikde taal maakt ons tot wezen
van het onbekende, dat herhaalt:alles is beeldspraak
een afgemat schavend
overlappen van lagenwe richten dode blokken op
waar we tegen ademenhangen de dingen op aan de dingen
wanen ons een waardigheid aanmacht is wat gerechtvaardigd is
en zich in een roes te gronde richt
Alle regels zijn te programmatisch en schreeuwen om aandacht. Dit maakt het gedicht houterig en onaangenaam. We kunnen wel wat repareren door het ritme te verbeteren, maar we moeten het ding ook veel nauwkeuriger maken en minder abstract. Bedenk dat het een spel met de lezer is en neem het niet te serieus (anders had je wel een filosofisch essay geschreven).
aan de grond afgesneden
zit door het donker / mechanische bicepsen / crypt / tot leven, vorm
herhaling, taal trost torst trotz / epinefrine / dat heb je al gezegd
we leggen de zee aanleggen juich omarmt schoon op / zeeën aan
balkons vol witte druiven / tekenen, we drinken het licht van die hoerenzon
we muizen zacht achter de luiken van onze ogen / zaaien zolders vol herhaling
waar de planken kraken in de macht het donker dat ons slordig adresseert
we rechtvaardigen de noesten in de nok, richten ons in dode blokken op
Wanneer we niet te hysterisch en zwaarwichtig doen, kunnen we hier poëzie van brouwen die te verdragen is. Belangrijk is dat we kiezen voor een betekenisrichting en ons concentreren op het spel tussen die betekenis en het ritme. Dit levert ons uiteindelijk op:
opdat we &
taal maakt ons tot wezen
van het eenmalige,we leggen zeeën aan en
woestijnen op de balkons we
drinken het licht van de hoerenzondoor onze zolders vol her-
haling, verdorde recht-
vaardigingen,wanen we ons even waardig
als een noest in de nok
voor ons het donker
Commentaar is niet verplicht, maar zeer welkom! Bis zum nächsten Mal.