Voor de illustere Vertaalwedstrijd van Facebook (editie 84) werd een poeem van Auden vertaald. Het origineel vindt u op het internet, en hier de Nederlandse benadering, die ik u niet onthouden wil:
Blijmoedig was de nacht
Blijmoedig was de nacht
Dat we tot in onze haarvaten bloosden
We wachtten op het geweerschot
Dat zou gaan vallen in de morgen.
Maar de morgen liet ons begaan
En dag na dag ontgroeit
Leniging zijn nerveuze lach,
Licht geloven we in de vrede,
Mijlenver ziet men niet
De schande van een onbevoegde,
En met de beste bril ziet liefde
De velden niet, maar is zij zichzelf genoeg.