Welkom terug bij de poëtische verbetercursus. Vandaag gaan we een gedicht maken over liefde en taal. Het uitgangspunt is eigenlijk geen gedicht, maar een samenraapsel van spitsvondigheden, een moeizaam ogend vers, een kastijding van de taal, een monstrum dat de lezer tergt. De grenzen van mijn taal zijn niet de grenzen van mijn liefde Woordverliefd versluip ik ...
zie ons drijven in het ritueel
en speels zijn grenzen trekken
die we wissen voor dat doel
want we zoeken, in de anderen,
het reddende gevaar