Welkom bij de aflevering van vandaag. Er staat een gedicht over poëzie op het programma.
dichten is programmeren in wartaal
terwijl we weten dat die wraak gaat nemen
poëzie was ooit polemiek tegen de vergankelijkheid
doen alsof de taal zelf een bewustzijn wasbeslissen wie er diep genoeg was voor het oppervlak en
wie niet verdwalen kon als het lijden zich aankondigde
wie er dansen moest aan de kettingen van de muzieken wie er zweeg en een stamcel wilde zijn,
die zijn grilligheden en draakstekerijen
doet ontvlammen in dronken lezersogen,
of waarheden in magere alineas wil ontzwijgendichten is koketteren met voorlopigheid
menigvuldig jongleren met soelaas
vrijgevig verklinken van qualia
naar waar de magiër zijn hoofdknik wijsthet oergoede onder alle gedoe ontwroeten
krakelen in de nabijheid van de bron
opdat haar geluid ons onthouden blijft
gedragen op de echo van lettergrepenaanheffelijk stotteren wat begraven ligt
tussen de golflengtes, waar versterving
karakter krijgt, ezels opzadelen en met
een zwerm seismische metaforen over
toendra’s razen, moeizaam maar lichtgevendpoëzie is al dit en meer
Ik las ook ergens “poëzie is een pashokje voor nieuwe meningen”, dat kunnen we ook meenemen. De laatste zin lijkt ons niet veel toevoegen; hij maakt expliciet wat de lezer moet denken, waar de lezer toe moet worden aangezet tijdens de lezing van het gedicht. Onderscheid goed tussen die twee: wat er in het gedicht zelf gezegd moet worden en wat de lezer zelf in moet vullen. Poëzie die alles voorkauwt is saai en irritant.
Met de meeste metaforen hier kunnen we wel werken, maar het kan geen kwaad om wat meer materiaal te vergaren.
vogels geven vogels geen applaus
poëzie is opgewarmd gelul voor wanneer iemand ondertitels nodig heeft als hij naar muziek luistert
dichten is je verzoenen met de wind die over de zerken streelt
dichten is de taal onthaasten / zeggen wie we waren voor de lateren (dat soort definitiegezever komt me de strot uit)
dichten is een gewei bedenken / ach we weten niet wat we doen / de orde van de taal omzetten in onvervulde mogelijkheden
dichten is [gaap] / ongesproken talen uitvinden, sporen leggen, sporen volgen / leren sterven / versterven
Genoeg. Dit komt onze lezers voor € 99,95 te staan op:
dichten is doen
alsof de taal een bewustzijn is
in de hoop dat zij ooit wraak zal nemendansen aan de ketting van de muziek
sporen leggen, sporen volgen, leren sterven
worden als de wind die over een zerk streeltdenken wie een stamcel wilde zijn,
grilligheden en draakstekerijen laten
ontvlammen in verwarde lezersogendronken koketteren met het voorlopige
de orde omschoffelen tot een seismische
sprakelijkheid van hossende geweienonder het gedoe naar het oergoede wroeten
krakelen in de nabijheid van de bron
een zwerm magiërs de open nacht injagen
Aargh! Commentaar is zoals altijd verplicht.