Ik bezoek voor een project een bejaardenflat.
Denkend aan de glijvlucht van vermoeide uilen
kom ik vriendelijk verder, er is uitzicht op het zuiden.
Bedankt voor het wachten, en nee ik vind het niet hoogdravend,
het management vindt het juist een heel erg goed initiatief.
Ze laat een stilte vallen. Op de balie staat een hond van stof.
“De BINGO gaat vandaag niet door maar niet getreurd,
ter vervanging hebben we iemand ingehuurd met wie je al je geheimen mag delen, een gids die je door je eigen gindster leidt.”
Tijdens de sessie doezelen de oudsten aan hun tafeltjes
naast hun leren mondjes voorzie ik witte dauw
groots is het donker waarin ze hun dobbers laten drijven!