Welkom terug bij onze unieke cursus. Vandaag verbeteren we een lor dat faalt aan Großkotzigkeit, zoals de Duitser zo mooi zegt. De opdracht is om te ontdekken waar het fout gaat, en hoe we de ‘boodschap’ van het gedicht, waarschijnlijk iets van subversiviteit en antikapitalisme, op een betere manier kunnen uitdrukken.
alles zweert hier met alles samen
de koffiedrinkers
achter de ramen, de wind die de luifels optilt
de bomen die naakt staan te wachten op de zon,
het warme asfalt
de schuin ingeparkeerde auto met draaiende motor
de letterzetter van de reclame
de man die op de grond spuugt en zuigt aan zijn sigaret
de mobiele telefoons,
alles wat op mijn scherm staat,
de hele productieketen
de steppende kinderen met hun mondkapjes voorde weergaloze taal zelf,
de geesten van de mensen hier
alles zweert met alles samen
alles is een punt op een glad oppervlak
dat niemand in elkaar kan vouwen
De laatste strofe is een emeticum en dient in zijn geheel geschrapt. En de beelden moeten nauwkeuriger, interessanter. Observeren! De auteur woont in een grote Oost-Aziatische stad. Je zou kunnen denken aan Shanghai, Zhengzhen, Beijing, Hong Kong, Tokio, Taipei, maar hij is in Seoel. Een reeks als deze wordt langzaam (en ritmisch of juist aritmisch) opgebouwd, tot de beelden preciezer en pregnanter worden. Dan schemert ook de donkere kant door, in dit geval zijn dat de mondkapjes (fijnstof is echt een groot probleem hier, het is regelmatig code rood voor 2,5 μm).
het grofvuil dat langs de straat is gezet / de tandeloze man met zijn rijstwijnkar (specifieker)
de lange verzorgde benen van de jonge vrouwen / de glans die alles draaglijk maakt (pas op!)
de functionele eetgelegenheden / hoeveel bnp per calorie (vreemde stijl) / de plicht die hier rondgaat
Mondain. Weer je tegen die aandrang om grote woorden te gebruiken en ‘iets te zeggen’. Iets zeggen doe je maar op verjaardagen of in de zendtijd van de politieke partijen.
In die mood gaan we verder tot we uitkomen op het volgende:
het grofvuil dat langs de straten staat
de tandeloze man met zijn rijstwijnkarde lange benen van de jonge vrouwen
de schaduwen die rechtuit bewegende koffiedrinkers achter de ramen
de wind die met de folders speeltde bloesembomen in de felle zon
het warme asfalt onder het verkeerde fout geparkeerde auto en de man
met de sigaret die spuugt op de grondwaar het kind stept met zijn mondkapje voor
en de glittering van de mobiele telefoons
Is het gedicht beter geworden? Drukt het nu beter het leven in een grote Oost-Aziatische stad uit? Hadden jullie liever grote abstracte woorden gelezen? Wat vinden jullie van de techniek om het als opsomming te beginnen en dan te versnellen? Commentaar en suggesties welkom!