Sommige mensen dromen van een bubbelbad vol champagne en rondborstige mulattinnen. Van met een goudkleurige Lamborghini gaan shoppen in Milaan. Van een truffelbuffet op het dak van de hoogste Wolkenkrabber van Abu Dhabi. Van de wereldrevolutie die wordt uitgezonden in HDMI. Van de geur van wilde rozen en oude cognac. Van een eerste druk van de brieven van Goethe of houtskooltekeningen van van Gogh. Van Celestijnse carillons die hun clublied spelen als ze de beker hebben gewonnen. Van dertig zetels in het parlement voor oude wijn en Nieuwe Wegen. Van een computer die kan rekenen met de menselijke maat. Van de chaos in onze ziel, waar dansende sterren aan ontspruiten. Van een volkse, niet door kennis gecorrumpeerde dictator die iedereen belooft dat hij rijker wordt dan zijn buren. Van een vrije en democratische samenleving die zichzelf uit volle borst kan vieren zonder dat haar eigen waarden onder de wielen komen. Van medemenselijkheid met de ernst van de zondagse donderpreek in plaats van een jolige voetnoot in een talkshow. Van een copieus kerstdiner bij de meest megalomane monarchen, die hun onderdanen bij de geringste belediging jarenlang opsluiten.
Ik droom van 48 uur zonder kiespijn. Een enkel etmaal is me de afgelopen maanden wel een paar keer gelukt, maar de zaligheid van twee hele etmalen is mij dit seizoen nog niet ten deel gevallen. De afwezigheid van kiespijn kun je niet waarnemen en het lijkt geen relevant verschijnsel voor hen die er niet een geleden hebben. Maar iedere ex-kiespijnlijder die ik sprak stemde me volmondig toe: het is een domper op de levensvreugde, het verhindert geestdrift en inspiratie en kan vrolijke flierefluiters veranderen in melancholische somberaars, wiens gedachten graviteren naar de zeurende, kloppende of bijtende pijn in hun kiezen.
Het voordeel van kiespijn, met name in de bovenkaak, is dat het zich zo dicht bij de hersenen bevindt. Je negeert deze pijn niet ongestraft. Je concentratie, inspiratie, enthousiasme, Begeisterung, esprit, saudade, tegenwoordigheid van geest, geluksgevoel, tevredenheid vallen allemaal ten prooi aan de kleine duivels die diep in je kaken aan de uiteinden van je zenuwen trekken. Deze pijn brandt het besef in ons geheugen, dat ons kalme observatievermogen niet vanzelfsprekend is. Eindelijk weet je wat je mist en je verlangt terug naar datgene wat je vroeger als vanzelfsprekende omstandigheid voor lief nam. Natuurlijk zegt dit ook de grote boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh. Hoe dichter bij de hersenen de bron van onze pijn zich bevindt, hoe beter we in staat zijn om die ‘normale’ toestand, de afwezigheid van pijn, te waarderen, zo hoor ik het een professor emeritus in de hogere kieswetenschap het al prevelen. Iedere volle minuut zonder kiespijn stemt dan tot dankbaarheid. Ieder uur zonder zeurende tandzenuw is een overwinning op de eeuwigheid. Ieder etmaal – een godsgeschenk.
48 uur. Wat is er allemaal niet mogelijk als ik het ga redden? Ik zit nu op een uur of twaalf en verwacht terugval. Maar stel dat het wel lukt, dan ga ik de wereld redden. Geen brug is te ver voor hem, die de duivels in het diepst van zijn aangezichtszenuwen heeft verslagen. Er wordt voor 2017 nogal wat narigheid voorspeld in de wereld, dus als ik voor oudejaarsavond de ketenen der kiespijn kan afleggen, komt dat geen dag te laat.