Ik vond tot gisteren geen vertaling van een bekend gedicht van mijn grote schlemiele held Pessoa. Het gaat om het gedicht “autopsicograf’ía”, een werk dat op vele manieren kan worden geïnterpreteerd. Ik produceerde een paar weken geleden een vlugge vertaling, om vervolgens te ontdekken dat een echte vertaler mij voor was geweest. Lof voor Harrie Lemmens en zijn frisse, accurate vertaling van dit compacte vers van de grote Portugese fingidor.
Hier volgt mijn eigen vertaling, opdat de lezer zich aan een vergelijking kan versnaperen:
Een dichter veinst wat hij vindt.
Door de fantasie die hij met zich torst
Wordt zelfs de pijn die hij verzint
Voelbaar in zijn eigen borst.
En zij die lezen wat hij heeft geschreven,
Voelen niet deze gefingeerde pijn,
Zij die denken te lijden met het dichtersleven
Voelen alleen de pijn die niet van hen zal zijn.
En de wielen draaien, hunkerend naar de schijn
En wij zijn eeuwig tot vermaak verdoemd
Want nooit stopt deze oude opwindtrein
Die voor het gemak het hart wordt genoemd.
One thought on “Pessoa’s auto-psychografie”