Over tragiek, gemeenschap en er moet altijd een derde zijn
De tragiek van mijn leven is dat ik heel graag schrijver wil zijn, maar niet goed genoeg kan schrijven. Er is een wild contrast, wellicht symptoom van een manisch-depressieve inborst, tussen het enthousiasme om in volle vrijheid mijn verbeelding in woorden te vangen, en het cynische besef dat het niet volstaat. De gedachte dat het ...