Minder spullen
Minder reizen
Minder informatie
Op deze vijftigste Earth Day bekeek ik de documentaire Planet of the Humans van Jeff Gibbs, gratis te zien op filmsforaction.org. De film laat zien dat iedere vorm van alternatieve energie die op grote schaal is uitgeprobeerd bullshit is: veel CO2 uitstoot, zware mijnbouw vereist, gefinancierd wordt door hetzelfde kapitaal als de fossiele brandstoffen. Het enige alternatief is minder energie verbruiken.
Dat roep ik al jaren. Maar zo eenvoudig is het niet. Wanneer we ons als bezorgde burgers beperken tot korter douchen en minder melk drinken, komt er geen structurele verandering. De melk zal gewoon worden gedumpt, en de olie? We zagen het deze week, de negatieve olieprijzen. De productie kan nauwelijks worden verminderd.
De ‘Green New Deal’ met al het kapitalistenvriendelijke can-do positiviteitsgebral, gaat ons niet redden. Hij wordt gepresenteerd als enige alternatief voor business as usual, opdat structureel MINDER een onmogelijkheid lijkt.
Zal er ooit een politicus worden gekozen die ‘Minder’ belooft (en we hebben het hier niet over gekke Geert)? Een aanhanger van de donut-economie of de slim-slinken denkwijze? Een politicus die roept, “5% krimp per jaar is haalbaar”. Ik verwacht dit niet. Zelfs wanneer we een reeks globale catastrofes, rampen van Bijbelse proporties, te verduren krijgen, zal er geen eensgezindheid ontstaan. We zien nu al, vooral in de pit die we “Verenigde Staten” noemen, dat het werkt als een katalysator voor de huidige ideologische confrontaties. Ik geloof niet dat er een benevolent (pseudo) dictator opstaat die korte metten gaat maken met de meest destructieve industrieën.
Brengt asymmetrische oorlogvoering uitkomst? Guerrillataktieken tegen de fragiele infrastructuur, bedreiging en eliminatie van belangrijke CEO’s, kunstmatige pandemieën? Er zijn mensen die verzuchten “dan maar kwaadschiks”, en daar stiekem wel wat voor voelen. Ik betrap me er zelf ook wel eens op. Maar ik wil me er bij dezen ten zeerste van distantiëren!
Lieve mensen, ik zie nauwelijks nog de zin van stichtelijke stukjes schrijven in. We mogen een korte eeuw in leven zijn en deel uitmaken van de levende natuur. We zijn intelligent genoeg om alles kapot te relativeren. Leed? Door de natuur nú te vernietigen voorkómen we miljoenen jaren leed.
“Minder informatie” stond er aan het begin van deze column. Is dat niet curieus? Informatie is het enige product dat we onbeperkt lijken te moeten consumeren. Hoe meer informatie, hoe beter. Hoe beter we ons sarcasme kunnen beargumenteren, hoe beter we ons eigen ongeluk kunnen begrijpen. De overbelasting met informatie dwingt ons tot ijle abstracties waarin onze waarden futiel lijken, nihilisme dus.
Durf te minderen. Spullen (je hoeft niet te laten zien hoe succesvol je bent), reizen (je hoeft niet bang te zijn dat je een experience mist), en informatie.
Maakt ons dat weerloos?