Sinds ik in 2002 uit Nederland ben vertrokken, heeft er zich een opvallend associatiepatroon ontwikkeld. Iedere keer dat ik in de media een bericht las over Nederland ging dit over terreur, geweld, pijnlijke toestanden, gevallen regeringen, moorden op klaarlichte dag, open racisme, onbenulligheden, pornografie, zwarte pieten, huizen die onder water staan, een mislukt koningslied, moskeeën die in brand stonden, Afghanen die werden uitgezet, de NAM die Groningers en hun huizen liet barsten, de afwezigheid van een constitutioneel hof, verduistering van miljoenen door banken, schandalen over een geldverslindend koningshuis, failliete detailhandelaars, opgerolde wietplantages, exorbitant hoge verkeersboetes, disfunctionerende ziektekostenverzekeringen, en klachten over het weer. En vandaag zijn het de voetbalfans die in Rome een fontijn vernielen:

Zo graag word ik geloochenstraft! Zo graag word ik genezen van deze selectieve amnesie! Zo graag laat ik mij een andere waarheid inzwepen. Tot nog toe kom ik op enkele uitstekende kunstwerken, theaterproducties en natuurfilms. Wie kan mij een uitgesproken positief bericht uit de periode na 2002 over Nederland sturen?