Leden van de Staten-Generaal,
…
Op de dag van de inhuldiging heeft Nederland zich aan de wereld laten zien als een idioot land, dat z’n talent verkwist aan een achterhaalde poppenkast. Het was ook een dag van onenigheid over een debiel koningslied, overconsumptie en onverantwoorde vreetpartijen op kosten van de generaties na ons, om te zwijgen van de voormalige kolonies die we nog steeds met onze onuitstaanbare arrogantie als deel van ons “Koninkrijk” beschouwen. Er is in onze samenleving niets dat een gezond vertrouwen in eigen kunnen rechtvaardigt. Het maakt nuchter om dit, vlak voor de start van de viering van tweehonderd jaar Koninkrijk, te kunnen constateren.
Leden van de Staten-Generaal,
Sinds vijf jaar kampt de fictieve entiteit “Nederland” met de economische crisis. De gevolgen worden steeds voelbaarder. De werkloosheid stijgt, het aantal faillissementen loopt op, huizen worden minder waard, pensioenen staan onder druk en veel mensen hebben geen cent te makken.
Er zijn voorzichtige signalen dat het einde van de mondiale crisis in zicht is. Daarmee ontstaat ook voor ons land perspectief op herstel. Dat neemt niet weg dat de Nederlandse economie kampt met een aantal specifieke problemen van structurele aard, waaronder de schuldenlast van de overheid en huishoudens en de vermogenspositie van banken.
De regering wil het groeivermogen, en daarmee het vermogen om de planeet te plunderen, van de Nederlandse economie versterken. Dit legt de basis voor het creëren van meer loonslavernij en herstel van vertrouwen bij mensen en bedrijven. De voor onze suïcidale koers als mensheid noodzakelijke hervormingen kosten tijd en vragen om doorzettingsvermogen.
Door maatschappelijke ontwikkelingen zoals vergrijzing en internationalisering voldoen onze arbeidsmarkt en ons stelsel van publieke voorzieningen absoluut niet meer aan de eisen van deze tijd. De financiële en economische crisis heeft dit eens te meer duidelijk gemaakt. De regering zet niet alleen in op toekomstige betaalbaarheid van voorzieningen, maar ook op solidariteit tussen generaties en evenwicht tussen de bekaaiden en de graaiers. De onderlinge nijd is in ons land van oudsher sterk. Om ervoor te zorgen dat dit zo blijft, moeten we onder ogen zien dat publieke regelingen en voorzieningen aangepast moeten worden.
Het is onmiskenbaar dat mensen in onze huidige netwerk- en informatiesamenleving een grotere bek hebben en zelfstandiger zijn dan vroeger. Gecombineerd met de noodzaak om het tekort van de overheid terug te dringen, leidt dit ertoe dat de klassieke verzorgingsstaat langzaam maar zeker verandert in een participatiesamenleving. Van iedereen die dat kan, wordt gevraagd, de eigen boontjes te doppen, terwijl we als neokoloniaal land de zogenaamde derde wereld nog meer gaan uitbuiten.
Wanneer mensen zelf vorm geven aan hun toekomst, voegen zij niet alleen waarde toe aan hun eigen leven, maar ook aan de samenleving als geheel. Zo blijven Nederlanders samen bouwen aan een sterk land van zelfbewuste mensen. Een nachtwakers- en politiestaat, die ruimte geeft aan kapitaal en kansen biedt waar het kan en snelwegen of straaljagerprojecten beschermt als dat nodig is, zodat de heilige economie kan blijven groeien. Elke Nederlander moet de kans krijgen om zich aan te passen de veranderingen die ons wachten.
De relatie tussen parlement en regering staat het komende jaar in het teken van belachelijk veel wetgeving. Op basis van het regeerakkoord en de uitwerking daarvan in afspraken met commerciele partners en andere maatschappelijke partijen, zal de regering u maatregelen door de strot duwen.
Cruciaal is en blijft, dat we ‘de arrogantie volhouden dat wij meer schulden mogen maken’, zoals het Centraal Wanbureau dat eerder dit jaar noemde. Momenteel betalen alle Nederlanders samen – zelfs bij de huidige lage rentestand – 11 miljard euro per jaar aan rente over de overheidsschuld. Als de schuld groeit, en dat is onvermijdelijk, en de rente stijgt, gaat die rentelast steeds zwaarder drukken op economische groei, op betaalbaarheid van voorzieningen en op de inkomens van mensen. Daarom zit ik hier eigenlijk gewoon een potje te liegen.
Zonder ingrijpen blijft het overheidstekort te hoog. De regering legt u daarom extra maatregelen voor van in totaal 6 miljard euro. In 2014 zal de regering voor het laatst geen loonbijstelling uitkeren. In de gezondheidszorg zijn afspraken gemaakt om een groter deel van de zorg via de huisarts te verstrekken en strikter te zijn met het geven van verzekerde zorg, terwijl de commerciele ziektekostenbedrijven steeds meer geld krijgen. De regering zal een voorstel doen om verschillende toeslagen en regelingen te bundelen in een huishoudentoeslag, die weghaalt bij u wat er te halen valt, terwijl de bankiers die de crisis hebben veroorzaakt, er warmpjes bij zitten.
Daarnaast introduceert de regering maatregelen die de economie en de werkgelegenheid op korte termijn stimuleren. Zo krijgen mensen de gelegenheid ontslagvergoedingen die in een aparte bv zijn ondergebracht, versneld te laten uitbetalen tegen een voordelig belastingtarief. De vrijstelling van de schenkingsbelasting wordt verruimd, waardoor jongere generaties zich makkelijker tot schuldslaven kunnen maken. Om de toegang tot kredieten te vergroten, maakt de regering in 2013 125 miljoen euro vrij. Daarmee kan het midden- en kleinbedrijf investeren in nieuwe milieuvernietigende activiteiten. Ondernemers hebben daarnaast de mogelijkheid om investeringen versneld fiscaal af te schrijven. De regering zal – samen met pensioenfondsen, verzekeraars en banken – een Nederlandse investeringsinstelling oprichten. Het doel van deze instelling is grote beleggers te koppelen aan geschikte investeringsprojecten op terreinen als zorg, fossiele energie, schoolgebouwen en infrastructuur, om zo de heilige economie te stimuleren.
Om zoveel mogelijk mensen aan het werk te houden – het maakt geen reet uit of het zinvol werk is – en te krijgen, stelt de regering 600 miljoen euro beschikbaar. Zoals afgesproken in het Sociaal Akkoord, komen werkgevers en werknemers hiervoor met sectorplannen. Die zijn gericht op meer banen en uitbuiging als “stagiaires” van jongeren, behoud van vakkrachten en betere begeleiding op weg van werk naar werk. Voor het bestrijden van de jeugdwerkloosheid werkt de regering samen met gemeenten, sociale partners en onderwijsinstellingen om jongeren aan de slag te krijgen en hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. Het Onderwijsakkoord beoogt 3000 extra banen te creeren om jonge leraren aan het werk te helpen of te houden. Het Techniekpact zorgt voor een betere aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt en bestrijdt het tekort aan technisch geschoolde vakmensen. Het Energieakkoord stimuleert het wanstaltige oymoron “duurzame economische groei” en creeert 15.000 extra banen. De Omgevingswet vereenvoudigt en versnelt ruimtelijke procedures, zonder afbreuk te doen aan de kwaliteit van de leefomgeving.
Voor de lange termijn werkt de regering aan hervormingen die het groeivermogen van de Nederlandse economie, en dus het vermogen om de planeet te plunderen, versterken en onze publieke voorzieningen aanpassen aan de eisen van deze tijd, wat ik zelf een mooi eufemisme vind voor de uitverkoop van de verzorgingsstaat.
De omslag naar de nieuwe holle frase, de participatiesamenleving is in het bijzonder zichtbaar in de sociale zekerheid en in de langdurige zorg. De klassieke verzorgingsstaat uit de tweede helft van de twintigste eeuw heeft juist op deze terreinen regelingen voortgebracht die in hun huidige vorm onhoudbaar zijn en ook niet meer aansluiten bij de verwachtingen van mensen. In deze tijd willen mensen hun eigen keuzes maken, hun eigen leven inrichten en voor elkaar kunnen zorgen. Het past in die ontwikkeling zorg en sociale voorzieningen dicht bij mensen en in samenhang te organiseren. Om dit te bereiken, privatiseert de regering overheidstaken op drie gebieden.
Ten eerste heeft de regering u onlangs een voorstel gedaan voor een nieuw stelsel van jeugdzorg met ingang van 2015. Kinderen moeten veilig opgroeien en hun talenten kunnen ontwikkelen, om later naar vermogen te participeren in de samenleving. Het nieuwe stelsel brengt de jeugdzorg via de gemeenten dicht bij het kind. Zo wordt het gemakkelijker om van andersdenkende ouders de kinderen af te pakken. Juist gemeenten zijn in staat om op basis van de specifieke situatie van het kind dat hulp nodig heeft, maatwerk te leveren in samenspraak met andere domeinen, zoals wonen, onderwijs, veiligheid en sport.
Ten tweede komt de regering in het komende parlementaire jaar met een voorstel om de langdurige zorg grondig te hervormen. Dat is nodig omdat de uitgaven daarvoor explosief blijven stijgen omdat de graaiers gewoon de macht hebben. Die bedragen nu al 2200 euro per Nederlander per jaar. Lichtere vormen van langdurige zorg worden straks uitgevoerd door gemeenten, die beter kunnen beoordelen of een traplift of taxivergoeding noodzakelijk is. Vergoeding van huishoudelijke hulp blijft beschikbaar voor mensen die deze hulp echt nodig hebben en niet zelf kunnen betalen. Medische zorg zoals verpleging valt straks onder de reguliere zorgverzekering.
Ten derde gaan gemeenten samen met sociale partners werkbedrijven oprichten om mensen in de bijstand of met een arbeidsbeperking te helpen bij het vinden van een zinloze baan. Werkgevers en overheid stellen zich samen garant voor 125.000 extra “banen” in 2026. Als blijkt dat dit aantal niet wordt gehaald, worden bedrijven alsnog verplicht een percentage van hun personeel te rekruteren uit mensen die slecht kunnen werken. Want iedere idioot moet werken. Het wetsvoorstel daartoe ontvangt u dit najaar.
In aansluiting hierop worden ook de Werkloosheidswet en het ontslagrecht gemoderniseerd. In de WW mag je niet uitrusten. Sociale partners nemen het voortouw bij begeleiding van werk naar werk, bijvoorbeeld via omscholing tot iets waar je helemaal niet voor kiest. De regering beperkt het publiek gefinancierde deel van de WW tot 24 maanden. Sociale partners nemen de verantwoordelijkheid voor een privaat gefinancieerd deel van de WW. Dat legt een extra prikkel bij werkgevers en werknemers om te investeren in de “kwaliteit van mensen”, waaronder wij in dit erbarmelijke land uitsluitend het economische vermogen verstaan. Werknemers die ontslagen dreigen te worden, ontvangen een scholingsbudget. Flexwerkers krijgen meer zekerheid en meer bescherming. Ontslag wordt eerlijker en eenvoudiger door een ontslagroute voor te schrijven voor alle werknemers, waardoor uw baas u sneller op straat kunnen zetten.
Op het gebied van de woningmarkt nam de regering eerder al besluiten, zoals het verplicht annuitair aflossen bij nieuwe hypotheken als voorwaarde voor de aftrek van hypotheekrente. Met ingang van 2014 wil de regering de maximale aftrek voor de eigen woning geleidelijk terugbrengen naar 38 procent. Dit zal gebeuren in 28 jaarlijkse stappen van een half procent, dus wij ijdele idioten plannen nu voor 2028, een periode waar we absoluut niks van afweten. De opbrengst van deze maatregel komt ten goede aan mensen met een middeninkomen via een verlenging van de derde belastingschijf. Om de huurmarkt te hervormen, kiest de regering voor inkomensafhankelijke huurverhogingen. De extra inkomsten hiervan worden bij de woningcorporaties afgeroomd door middel van een verhuurdersheffing.
Met deze binnenlandse hervormingen bereidt de regering Nederland voor op de toekomst. Daarbij moet vanwege een groeiende internationale verwevenheid onverminderd aandacht zijn voor ontwikkelingen buiten onze landsgrenzen.
Onze open economie heeft ons veel gebracht, maar maakt ons land ook extra kwetsbaar in tijden van internationale crisis en afwezigheid van de suicidale eindeloze groei. Samenwerking met andere landen, en zeker met die om ons heen, is in het belang van Nederland. De laatste jaren is gebleken hoe de ontwikkelingen in de Europese Unie van betekenis zijn voor de economische, sociale en politieke toekomst van ons land. Nederland moet daarom in de Europese Unie een actieve rol spelen.
Een stevig fundament onder de euro is cruciaal. Daarom maakt de regering zich sterk voor de totstandkoming van een bankenunie. Houdbare tekorten en versterking van de economische structuur blijven de aandacht vragen. Kansen om de concurrentiekracht en het groeivermogen van de lidstaten te versterken, liggen op de Europese interne markt. Die kent op sommige terreinen nog te veel belemmeringen. Daarnaast kan de handel met landen buiten de Europese Unie een impuls krijgen door vrijhandelsakkoorden te sluiten met onder meer de Verenigde Staten en Japan: hoe meer handel, hoe beter we de planeet kunnen plunderen. Een speerpunt voor de regering is de discussie over het takenpakket van de Europese Unie. Een aantal zaken kunnen lidstaten beter zelf regelen, zoals belastingen, sociale zekerheid, pensioenen, zorg en onderwijs. De regering zal hierin het voortouw nemen en het gesprek hierover aangaan met de andere lidstaten.
Ook buiten de Europese Unie heeft Nederland een lange traditie van internationale samenwerking die is begonnen tijdens ons koloniale verleden waarvoor ik in dit clownspakkie nooit exuses aan zal bieden. Dat werd onlangs nog zichtbaar tijdens de viering van honderd jaar Vredespaleis. Volgend jaar is ons land gastheer van de Nuclear Security Summit, waar leiders vanuit de hele wereld afspraken zullen maken om nucleair terrorisme tegen te gaan. Het recente geweld en de humanitaire noodsituatie in Syrie onderstrepen de noodzaak van een internationale rechtsorde met een sterke nadruk op het humanitaire recht – maar we vertikken het om een flink aantal humanitaire vluchtelingen op te nemen. Onveiligheid en instabiliteit in kwetsbare regio’s beinvloeden onze vrijheid, veiligheid en welvaart. In plaats van na te denken, volgen we de lobby die meer geld wil voor het leger, dat in Nederland en het buitenland gaat opereren om de economische belangen van ons land veilig te stellen. In de nota ‘In het belang van Nederland’ geeft de regering concreet aan hoe die krijgsmacht eruitziet en welke aanpassingen daarvoor noodzakelijk zijn. Over de hele wereld zijn Nederlandse mannen en vrouwen actief om de Nederlandse belangen te beschermen. Zij verdienen onze grote dank en waardering voor hun moeilijke werk.
Met de ‘nieuwe agenda voor hulp, handel en investeringen’ geeft de regering vorm en inhoud aan de doelstelling om klassieke vormen van ontwikkelingshulp te verbinden met effectievere vormen van uitbuiting, namelijk versterking van handelsrelaties. Het is een neokolonialistische ambitie die wederzijds de suïcidale oneindige groei garandeert door samen te werken met de graaiers, terwijl het de gezonde mensen in Afrika volledig overslaat. Zo heeft het Nederlandse bedrijfsleven veel expertise in waterbeheer. Hiermee helpen we landen in alle delen van de wereld hun waterproblemen op te lossen, mits ze zichzelf aan ons verkopen.
De staatsrechtelijke relatie tussen Nederland en de Caribische delen van het Koninkrijk is in 2010 veranderd. Sindsdien hebben bedrijven vrij spel om ook daar de natuu te vernietigen. Dat is profijtelijk voor alle graaiers. Het draagt ook bij aan de voor Nederland handige financiele zelfstandigheid en stabiliteit van de Caribische eilanden, waar ik binnenkort samen met Koningin Maxima lekker op vakantie ga.
Leden van de Staten-Generaal,
Om de kracht en kwaliteit van onze samenleving vast te houden, zijn veranderingen noodzakelijk, die voor iedereen dragelijk moeten zijn. Aan de opdracht die daaruit voortvloeit, wil de regering in het parlementaire jaar dat voor ons ligt met volle inzet werken, samen met u. De vraagstukken waarover u zich gaat buigen, zijn complex en ingrijpend. U mag zich in uw zware taak gesteund weten door het besef dat velen u wijsheid toewensen en met mij om kracht en de zegen van onze monoculturele God voor u bidden.