Haarlijn
achter de tralies van mijn borst zingt het eitje van het ik met zijn gouden snavel ik schuifel voorzichtig naar m’n meisje toe geef haar een stereotype kus, mijn haarlijn slijmt om tijd maar ik doe aan barokke eeuwigheid
Benodigdheden
Voor poëzie is geloof nodig: geloof van het publiek in de dichter van de dichter in zijn werk van het werk, zullen we zeggen, in de eeuwigheid.
Cursus gedichten verbeteren #23
Welkom terug, geliefde cursisten. Deze cursus, daar wil ik voor herinnerd worden. Vandaag verbeteren we een gedicht over de eeuwige wederkeer; het uitgangsgedrocht gaat zo: ze zeggen de eeuwige wederkeer is iets abstracts maar wij draaien gelijke lampen in gelijke fittingen ex nihilo ben ik hier komen wonen we brengen dagelijks een kind naar school en kinderen ...