Vaarwel
wat denk je ervan morgen in de maan te wonen, waar fiere schaduwen uit je flanken slaan je het licht kust met je handen en je stem oneindig zingt langs hoge kraterwanden je ligt, je ademt de verwatering van alle grijsgeschilderde dingen die drijven op de stille wateren van jouw getemde, dode oceaan je ogen ...
Wereldgeschiedenis
wordt opgetekend in de loopgraven of in paleizen met galmende echo's door kapotgeschoten soldaten of heerlijkheden op hun gouden troon n'importe guèrre waar we ons ook ingraven het beeld blijft: de dood wacht rustig met z'n bijltje in de hoek
Iets met rouw
"En de jouwe?" "De mijne kreeg een hartaanval, plotseling." "Dus je hebt ook geen afscheid kunnen nemen?" "Nee." En zwijgend zitten we naast elkaar. Hieruit gaat weer een herinnering ontstaan. We voelen het, alsof we erop aan het broeden zijn. We zouden later allebei kunnen terugbladeren en allebei een beetje glimlachen bij dit punt. Het ...