Modern
Experimenten met het perspectief, de taal, de tijd, de materialiteit, en met u, de lezer
terugblikkend
een paar jaar te nemen, en te poffen
ons erin te verstoppen
wat let ons?
er speelt een verlangen om te heersen
een dikke schimmel tegen ons verhemelte
de hemelwaartse lijn van oneindige cultuur
Wereldgeschiedenis
wordt opgetekend in de loopgraven of
in paleizen met galmende echo's
door kapotgeschoten soldaten of
heerlijkheden op hun gouden troon
n'importe guèrre
waar we ons ook ingraven
het beeld blijft:
de dood wacht rustig
met z'n bijltje in de hoek
voel je niet hoe we zware blokken op onze gloeiende slapen drukken de tijd rukt op wie je bent wil de tijd weten en ze heeft zo haar methodes je bent niet haar metgezel noch haar slaaf of meester je bent haar experiment de tijd rukt op maar wie je bent dragen de anderen achter ...
het geluk van een obsessie
(overbodige uitleg) een stroom die niet stopt als we onze vingers krommen een drommende parade obsessie is overal gaten zien of neuzen of borsten obsessie is het wiegen van jouw appelvormige kont dat lange echo's in mijn buikholte slaat obsessie is de veerkracht in jouw voetstappen die mijn nek doen gloeien obsessie is jou wurgen ...
.jpg)
Sottise voor Gerrit Komrij, versie 1.0
Poëzie maken van de kakelende weerbarstigheden
waartussen we naakt geboren zijn
de vleugelslag van de ongenaakbare tijd
laten weerklinken in een ruwe woordendeken
op sluipwegen
zo verdienen wij ons geld: in de porieën van het systeem, belangeloos het is een openluchtexperiment met het absolute nulpunt aan betekenis met steeds onwaarschijnlijkere wrijving gehard door de filosofen van het nog-niet en de horde mogelijkheidsmensen die de vorige eeuw bezwemelden wij overleven op sluipwegen, en bestrijden een mild verlangen om uit te breken ...
zon
ik kweekte vroeger al rijen zonnen en verkocht ze dan aan de titanen die voor hun duistere planeten sterren verzamelen, als hobby wacht maar, zon uw licht ving ik als kind in mijn navel, wist ik veel ik had niet dat geëxalteerde, die verering - u was geen persoon, u was het die de zandtaarten ...
@Abaelardus
dank u voor het volgen, ja, want onze #geesten zijn verwant uw #gedachten verlichten zo heerlijk mijn stralend blijde #geest en o, hoe zeer ik ons innige #tweegesprek bemin hoe heb ik ooit zonder @u kunnen leven, wondert zich mijn van vreugde schreiend hart zonder @u, die de manifestatie is van mijn hoogste #intellectuele_liefde tot ...