Column

Wekelijkse notities in de kantlijn van waar de wereld over praat. En waarover ik vind dat de wereld moet praten.

De maandagcolumn is een institutie in niemandsland.

Assen
Aangezien er een Facebook-vriend woonde die me wel eens in het echt wilde ontmoeten, nam ik vandaag de trein naar Assen. De Drentse hoofdstad was kalm, er waren mensen op straat die in de lentezon bij elkaar stonden naast vrolijke bronzen beeldjes en een enkel fraai vakwerkgeveltje. Mijn contact woonde in een rustige flat, in ...
Zeeland
Gezeten voor het kopstation van Vlissingen, dat is voorzien van kanariegele Rawie-stootblokken, peuzelde ik het broodje gefrituurde kibbeling met remoulade op, dat ik van een bevriende dichter had gekregen. Er zal altijd vraag naar vis blijven. Het gebied van Vlissingen rond het station is zeer geschikt voor wandelaars met een existentialistische gevoeligheid: de gebouwen zijn ...
Maastricht
Al die stadjes bezoek ik om het contact met onze gedeelde realiteit niet te verliezen. Wanneer ik direct op sociale media mijn bezoek aan de Limburgse hoofdstad meld, zullen mensen met hun gekoesterde herinneringen reageren over de mooiste plekjes die je zeker bezocht moet hebben. Vroeger heette dit nog geen mansplaining maar was het een ...
Beter Hoorn
Na een lange treinrit tijdens welke ik enkele zinnen voor mijn kolderieke roman kon formuleren, en die me aangenaam verraste met de aanblik van Polder Zeevang, en in mijmeringen deed verzinken over de Strijd die de mensen hier in het Noorderkwartier eeuwenlang tegen het alomtegenwoordige water hebben gestreden, arriveerde ik in Hoorn Kersenboogerd, door de ...
Sunny Delft
Toen ik met een beker koffie van de Spar op de Binnenwatersloot de binnenstad van Delft inliep, werd ik een aangename stroom van endogene morfinen gewaar, de goedkoopste manier om zelfstandig een milde depressie onder de duim te houden. Zoals in de andere Hollandse stadjes ervoer ik de ophaalbruggetjes en 17e-eeuwse gevels als oogstrelend, al ...
Alkmaar
Vanwege goede herinneringen uit 2018, toen ik de kaasstad met mijn dochter achterop de fiets bezocht (een prachtig verhaal dat de media-aandacht kreeg die het heeft verdiend) besloot ik om in Alkmaar uit te stappen. Het stationspand was functioneel beton, maar wat zijn de steegjes en grachtjes en pleintjes toch schilderachtig. Ik kan er niet ...
Zwollie
Zo zou een Amerikaanse de naam van het stadje uitspreken. Het klinkt als een term of endearment, een klein hondje dat er vrolijk aan komt draven als je hem roept. Omdat Zwolle het eindstation van een Intercitytrein is, ligt een bezoekje voor de hand, al gebood het regime van de avondklok me om slechts kort ...
De venter gaat lunchen in Zutphen
Zo leuk kan Nederland zijn: een pittoresk Hanzestadje aan het water en tufstenen geveltjes en kromme steegjes. Toen ik in Zutphen arriveerde herinnerde me de spuuglelijke stationsgevel eraan dat de stad op 14 oktober 1944 grondig was gebombardeerd door de geallieerden. Ik maakte een rondgang door het oude stadscentrum, tot voor boekhandel van Someren & ...
20.000 mAh
Vanwege de hevige windstoten en de onwil daar vijf kilometer tegenin te fietsen was ik vandaag niet op kantoor. Ik werkte, net als de meeste Nederlanders, gewoon thuis, kon wat schrijfwerk afronden, wat telefoontjes plegen, en een pakketje aannemen (op mijn rijdende kantoor worden normaal gesproken geen pakketjes bezorgd). Vandaag geen existentialistische overpeinzingen, maar een ...