achter de tralies van mijn borst
zingt het eitje van het ik
met zijn gouden snavel
ik schuifel voorzichtig naar m’n meisje toe
geef haar een stereotype kus,
mijn haarlijn slijmt om tijd
maar ik doe aan barokke eeuwigheid
Doelloosheid. Ik moet me herinneren aan kleine doelen, voordat ze kristalliseren. Is het dit onvermogen om doelen te stellen en me daaraan te houden, het scherpe schijnsel van mijn zaklamp te volgen, dat mijn donkere onderbewustzijn deed besluiten dat het pijn nodig heeft? Doelloosheid, de vraag "wat ga je straks doen?" niet kunnen beantwoorden of ...
Alle vriendelijke dametjes met hun "tu parles bien français" ten spijt spreek ik onderweg een foeilelijk soort steenkolenfrans aan de guichets en in de bar tabacs. Vroeger hadden de dametjes me aangezet tot zelfoverschatting: mijn Frans stond op eenzame hoogte, Voltaire had ik in m'n broekzak, Zola bij het ontbijt. Maar die tijden zijn nu ...
Als je enkele uren door Amiens loopt, kun je niet niet weten hoe het voelt om in Amiens te zijn, maar waarom zou ik daar in vredesnaam over schrijven? Wat 'voegt het toe', zoals de volksmond zegt. Europa is bezaaid met steden als deze. En toch: het heelt de geest om bij tijd en wijle ...
Simpelweg een stuk schrijven kan ons verlangen naar ultieme doelmatigheid wat vertragen. Nu ik uit de kast ben als schrijver, voel ik me rustiger. Er is geen wereld om op te bouwen - er is alleen een wereld om niet te vernietigen, en een wereld die we kunnen ervaren 'teneinde' die ervaringen te delen. Het ...
Aan de kop van de trein stelde een groep vriendelijk Antilliaanse conducteurs me gerust. Ik kon op mijn Smartphone een QR-code genereren, zij hoefden deze alleen maar te scannen en de geldigheid van mijn Interrailpas was bewezen. Ik praatte haastig door hen heen, zeggend dat ze bij de informatiebalie ook al geen idee hadden van ...
According to the much celebrated author du jour George Saunders, there are three big pleasures in the life of a writer. He shared them in a recent interview I listened to during my daily walk (that's a white lie: I don't walk daily, something is holding me back) and now I share them here. The ...
Een rijke Iraniër: Vanmorgen kwam mijn hovenier, met een bange blik bij mij een bakkie doen, "Henk, wacht een ogenblik! Je rozen gaan dood, en mijn baas zegt dat het zo niet mag de meeste takken zijn verdord, ik vrees voor mijn ontslag. Ik schrok, en dacht dat is niet waar, zag de hovenier nog ...