Verbittering

in bittere kou
verlaten van verwachtingen
strompelend nog, als een verlaat vuurtje
dat zich voortbijt over de verkoolde grond
uitgehard, vastgebeten,
marmer de ijsverscheurde huid
sporen zijn de vastgezette aders, maar onbeweeglijk en onnavolgbaar
ontberend dat pathos van het bouwende leven
van de ploeg die men steeds weer voor de groeve spant
nee. Er rest enkel stoffig mos in de vervallen voren
symbool en bewijs, ja rechtvaardiging
van jouw verbitterdzijn.