Toen ik ergens op sociale media las dat een halfgeletterde “met speed” op zoek was naar een nieuwe woning in Rotterdam, dacht ik aan wijlen Jules Deelder. Toevallig woont er er een vriend van me, dus Rotterdam it is.
De intercity had vertraging en wifi, het kleine keffertje dat meestal meereist, was in een diepe, droomloze slaap gevallen. Allemaal geen enkel probleem. Ik voelde me piekfijn tijdens het afgelopen eerste saluut (dat is de autocorrect van “saluut”, ik bedoel van “d a l u u r”) op de rails.
Manhattan aan de Maas lag er goed bij. Na maandenlang in een Brabants dorp te hebben gezeten werd ik vrolijk van de aanblik van statige gebouwen met gesloten Grand café’s, ja zelfs de bagel shop en de frietkraam waren balsamico voor de ziel.
Op een vastgeketende terrasstoel besprak ik met mijn kameraad, die een excentrieke bolleboos is, het hele politieke spectrum, van bruin tot rood tot groen tot kaag. Gewoon, gezellig, ontspannen, met humor en reflectie. Ik zou iedereen in Nederland op willen roepen om de komende twee weken meer gemoedelijkheid in de politiek te brengen. Van ideologische verdeelheid profiteert alleen het coronavirus dat meelift op de speekseldeeltjes.