Cursus gedichten verbeteren #71

Welkom terug. Vandaag een lelijk oud gedicht dat op het einde over zijn veters struikelt. Hoe kunnen we die strikken?

Empathie

Ook jij
verlangt naar een moedergrot
met taferelen

een plaats waar de muren zuchten
de planken je kousevoeten niet aanvreten

dat zie ik toch
aan je glanzende oorschelpen

aan je handen zie ik dat, aan de kleine haren op je pols
aan het ritme van je strottehoofd
dat eenzame gevaarte

je moet die grot in
aardappels laten overkoken

aan het jukbeen zie ik dat
kom maar mee

jij verlangt ook naar een moedergrot
met vertrouwde spatters op het pleisterwerk

je verlangt naar allerlei dieptes
en allerlei dieptes ga ik geven

maar kruip niet in mijn grot we hebben helder weer
nee, spiegel je naar binnen:

want dat zal een spektakel zijn
en jij loopt dan tussen de dingen door,
met een omgekeerde lach.

Ik begrijp niet wat er met een omgekeerde lach wordt bedoeld. Moet dat iets diepzinnigs voorstellen? Het beeld van de geliefden, het tafereel dat zich afspeelt moet in ieder geval duidelijker. Misschien door meer beelden toe te voegen, misschien door juist dingen weg te halen.

Is de taal ‘mooi’? En treft ze het poëtische gevoel? Ik vind van niet. De titel “empathie”? Bij nader inzien volkomen hol: prolezie die uit elkaar valt wanneer je er een keer zachtjes op tikt.

de meidoorn staat in bloei / we wonen in de ingewanden van een gebouw / de tijd is een vlijtig enzym (huh?)
jij / ringeloort mijn dingen /

Het moet veel vrijer, expressionistischer. De taal kan veel meer. Het gedicht wil iemand uitnodigen in de “grot” van zijn taal. Dat vraag om een andere poëtica dan in het stugge uitgangsgedicht. Meer associatief en dissociatief werken, de bladzij is de grot waar de jij wordt uitgenodigd/binnengesleept. Meer modernismen graag!

En nog iets: de jij is (steeds net) niet de lezer; de lezer is stille getuige van een uitnodiging, of voyeur, of we beschrijven een uitnodiging in de verbeelding van de lezer etc. Het is een waaier aan mogelijkheden die in-voeling (empathie) demonstreert. Dat is veel houdbaarder dan zo’n stug gediggie over een ‘moedergrot’.

apeiron_____over een stoel

____zonlicht, snaarloos

____________________________________________WijsGreep
DER GROSSE KONSERVATOR selbst :: gegen die Verfowlung

eppure purr pur

________________purpurworte

Euterpe______________________________aber wirken sie?

Er gebeurt opeens van alles in die grot, de jij kan zich naar binnen spiegelen terwijl de lezer zich aan de jij kan spiegelen. Op deze wijze arbeiden we verder en leveren voor € 1,50 dit op:

apeiron___________________over een stoel

_zonlicht, een fractal cactus laait felr_________________________________ tes pommettes

ood  ___________      ondingloos tafereel_______ ______________________ jouw strottehoofd

de muren zuchten zacht als meren________k _______________________  __om maar mee 

om warempelig  _________er is accumulatie      ________ __________

_____________________________________________________________nee, spiegel je naar binnen   

 ____________________________________________wijsgreep

¿DER GROSSE KOℵSERVATOR? __________________________________    e

ringeloort de dingen _______________afwendigining eedat                enzaam

________________________________________________________________+_____ en zym
___

__endel•mendel•zwendel_____________________ceci n’pas une parodie…

___________•ing____________________B E D E U T U N G S

eppure __________________________________MONOPOL____________________purr pur

________________purpurworte ___Verfoalung

_________________________________________________________aporie
_______________________________________________________