Hoe moeten we nu weer reageren? Gisteravond zat ik met mijn broer in Utrecht in de bioscoop naar James Bond te kijken. Er waren ontploffingen op het witte doek in Mexico en Kaapstad. James Bond deed gewoon zijn werk en naast me bleef stoel nummer dertien, op vrijdag de dertiende, leeg. Op de terugweg ouwehoerden we over het matige verhaal van de film en de surveillance state.
“Le fanatisme est un monstre qui ose se dire le fils de la religion” – Voltaire
.jpg)
Thuis zet ik het internet aan. Dit jaar, voor Parijs zo pijnlijk begonnen met de aanslagen op Charlie Hebdo, eindigt met nog meer terreur. En dit keer was het slachtoffer niet eens een satireblad dat de dood had kunnen voorkomen door onze vrijheid van meningsuiting op te offeren. Dit keer waren het gewoon restaurants (op Boulevard Voltaire) en een rockconcert van de groep Eagles of Death Metal. Midden op straat. Slachtingen. De dodelijkste aanslagen in Parijs sinds de laatste wereldoorlog.
Hoe moeten we reageren? Columnisten wijzen er terecht op dat de islamknuffelende makkers met hun panische angst om voor xenofoob te worden versleten, nu echt hun wild geraas moeten staken. It’s the islam, stupid zeggen mensen die ervoor hebben doorgeleerd. Terecht natuurlijk. De AK-47 zelfmoordcommando’s van Parijs mogen hun moordpartij zorgvuldig van tevoren hebben bedacht en gepland – wij reageren impulsief.
Solidariteit
De eerste impuls is Internationale Solidariteit. Overal ter wereld staan monumenten beschenen met de Franse driekleur in de ijle nacht. Mensen in San Franciso twitteren heerlijk irrationeel dat iedere gestrande Fransman bij hun thuis welkom is. Ik ben aangedaan wanneer ik lees dat Parijse taxichauffeurs in de terrornacht de meters hebben uitgezet. Mensen bieden met PorteOuverte vreemden een slaapplek aan, helpen elkaar hun naasten te vinden met RechercheParis en drukken met PrayforParis hun medeleven met de rouwende Parijzenaars uit.
Het was godverdomme World Kindness Day, voor wie dat nog niet wist.
Oorzaken
De tweede impuls is dat we de oorzaken gaan analyseren. De eerste, meest in het oog springende, oorzaak is het uitbuiten van een achterlijke, vrouwonvriendelijke en mensonterende woestijnreligie met een naam die “onderwerping” betekent. Waarom schrap ik niet gewoon dat “uitbuiten van”? Omdat het sinistere boek van de pedoproleet uit Mekka de weldenkende mens niet aanzet tot haat. Dat gebeurt alleen bij de ondervoede, verongelijkte testosteronbommen, gekatalyseerd door haatimams en de van de week gedroneerde “man van de week” (de Tijd) Jihadi John. Wij hebben “Mein Kampf”, het oude testament en de verzamelde werken van de Sade gewoon naast de Koran in de kast staan, wrijven af en toe met onze wijsvinger het stof van de ruggen en grinniken inwendig dat we al deze sukkelaars hebben overleefd.
Begrijp me niet verkeerd. Ik word er ook zo moe van. Maar ik wil toch dieper graven. De Islam is niet bepaald een culturele spekgordel die mensen voldaan en gelukkig maakt. Er moet een dieper liggende reden zijn waarom volksstammen in povere regionen zo gemakkelijk vallen voor de idiote belofte van maagden neuken in het paradijs. In Syrië, dat is aangetoond, is er een verband tussen de mislukte oogst, de burgeroorlog en de opkomst van IS. Yeah, blame climate change, you fool krijg je op het internet te horen als je dat verband probeert te leggen. Maar of het nu in jouw verhaal past of niet, de klimaatverandering veroorzaakt mislukte tarweoogsten terwijl het een vruchtbare bodem prepareert voor haatzaaiers. En dan hebben we het hier nog niet over de alleen maar stijgende vermogensongelijkheid (Thomas Piketty), de compleet doorgedraaide financiële sector (Joris Luyendijk), de gore geheime wapendeals met bijvoorbeeld Oman of TTIP.
Oplossingen
De derde impuls is om de oorzaken uit de weg te ruimen. Grense dicht! ligt goed in het gehoor. Bom erop! bekt lekker. Minder! is goed scandeerbaar. Doch de weldenkende mens schudt weemoedig zijn hoofd. Ja, zegt hij, natuurlijk moeten we al die achterlijke religies liever gisteren dan vandaag uitroeien, maar sommigen onder ons zijn helaas niet begiftigd met een passie voor rationaliteit en menen nog troost te moeten putten uit de lariekoek van twee millennia terug. De weldenkende mens pakt er een goed geschiedenisboek bij en leest hoe West-Europa zich langzaam maar zeker heeft kunnen ontdoen van religieus fundamentalisme en er sinds de laatste wereldoorlog min of meer van gevrijwaard was. Religieus fundamentalisme is niet iets dat we plat kunnen bombarderen. We moeten het ondergraven, door de oorzaken aan te pakken waar de haatpredikanten op meeliften. Door te investeren in onderwijs voor meisjes, duurzame landbouw en toekomstperspectieven voor de jeugd van Mosul tot Mogadishu.
Wat is dat nu? Eis ik de aanslag op voor mijn persoonlijke jihad tegen het kapitalisme en ons gevecht tegen Global Warming (herinnert zich overigens nog iemand, verdomme, dat er vanaf 30 november een conferentie stond gepland IN PARIJS?). Over de ruggen van de slachtoffers? Neen. Ik denk na over de oorzaken en wil het mezelf niet te gemakkelijk maken. Terrorisme is een tumor in het hart van onze samenleving en symptoombestrijding is niet voldoende. Iedere politicus, links of rechts, die nu niet geheel is toegewijd aan het extirperen van de diepste oorzaken van deze ellende is stiekem een kalashniknuffelaar.